Het grootste plein van Napels is het Piazza del Plebiscito, dat is genoemd naar de volksstemming van 1860 waarmee de stad zich bij het Koninkrijk Italië aansloot. Het plein werd aangelegd door Joachim Murat, de zwager van keizer Napoleon, die van 1808 tot 1815 koning van Napels was.

Het halfronde plein wordt aan de ene kant afgesloten door het Koninklijk Paleis en aan de andere kant door de kerk San Francesco di Paolo, gebouwd naar het voorbeeld van het Pantheon in Rome. De façade bestaat uit zes pilaren met aan weerskanten Ionische zuilen. Van binnen is de kerk rond met een koepel van 53 meter hoog. De halfronde zuilengalerij werd later toegevoegd onder Ferdinand van Bourbon. Van hem staat een marmeren standbeeld in een nis van het paleis, net als van andere vorsten onder wie Karel van Anjou, Alfons van Aragon, keizer Karel V, Karel III van Bourbon, Joachim Murat en Victor Emanuel II, de eerste koning van het verenigde Italië.

Ten westen van het Piazza del Plebiscito ligt de volkswijk Santa Lucia. Daar zie je het echte Napels: een wirwar van nauwe, steile trapstraatjes waar altijd was aan de lijn hangt te wapperen, de vrouwen vanaf de balkons een praatje met elkaar maken, en de geuren van het Italiaanse eten je tegemoet komen. Een zeer schilderachtige wijk. Loop door deze schilderachtige wijk naar de waterkant (via Parténope) en sla dan af naar het westen (Via Caracciolo). Je hebt er een schitterend uitzicht over de Golf van Napels en enkele fraaie bezienswaardigheden.

Dit is ook de wijk waar je uitstekend kunt eten. Uiteraard staat de pizza (een uitvinding van de Napolitanen) er op het menu, zoals de traditionele Pizza Margherita, maar je kan er ook heerlijk vis en andere zeevruchten eten.